Aandachts- en gedragsstoornissen worden steeds vaker gediagnosticeerd en behandeld met medicatie en behandelplannen. Maar waar medicatie alleen symptomatisch werkt en behandelplannen niet verder kijken dan de uitingen van de problematiek, is het juist zo fijn om een coach te kunnen benaderen die ziet dat er ook nog een kind bestaat achter de stoornis die heel graag gezien wil worden.

 

Deze kinderen hebben in hun korte leven al zoveel negatieve ervaringen vanuit hun omgeving gehad, dat het eigenlijk niet heel vreemd is dat ze zich alleen maar op een negatieve en soms zelfs destructieve manier kunnen uiten. Wanneer je je gaat richten op deze ervaringen, deze weet te duiden én te plaatsen binnen hun gedragsuitingen, kan er zoveel meer inzicht en winst behaald worden in de zelfwaarde van het kind. Want we vergeten zo vaak dat deze kinderen gewoon gezien willen worden. Dat hun worsteling met hun beperkingen erkend wordt, in plaats van ze als een continue last te beschouwen.

​

Ontstaan van mijn specialisatie

​

Mijn specialisatie in deze specifieke problematiek is ontstaan tijdens mijn werk als leerkracht in het basisonderwijs. Ik werkte op scholen waarin aandachts- en gedragsproblematiek veel voorkomend was. De uitdaging voor mij was niet het eindresultaat, maar de weg ernaartoe. Er kunnen pas resultaten geboekt worden nádat de veiligheid voor álle kinderen gegarandeerd is. Dit betekent geen uitsluiting, geen "op de gang zetten", geen losse tafels voor in de klas. Want hierdoor creëer je juist onveiligheid en lok je als leerkracht pestgedrag uit. Door ervoor te zorgen dat alle kinderen voor elkaar verantwoordelijk zijn, elkaar accepteren voor wie ze zijn en elkaars eigenaardigheden omarmen, wordt een eenheid gecreëerd. In deze eenheid kon ik als leerkracht de kracht in alle kinderen zien en en het naar boven halen, zodat aan het einde van het jaar ieder kind, zonder uitzondering, citoscore C of hoger had.

​

Van hieruit ben ik mij meer gaan verdiepen in de fenomenen ADHD/ADD (mogelijk gecombineerd met ASS), autisme, ODD en andere verwante stoornissen. Ik heb verschillende verdiepingsmodules gevolgd om meer didactische kennis te krijgen en zo meer begrip te vormen hiervoor. Maar het blijft bij didactiek, want in de praktijk is elk kind anders. Elk symptoom uit zich op een andere manier en heeft ook verschillende triggers. Daarom is voor mij een diagnose niet leidend, maar het kind achter de diagnose.

​

In de praktijk

​

In mijn praktijk kom ik vaak kinderen tegen die gediagnosticeerd zijn met bijvoorbeeld ADHD of stoornissen binnen het autistische spectrum. De hulpvragen die ik van ouders krijg, zijn vaak vragen uit wanhoop. De verbinding met het kind is verloren, omdat het problematische gedrag hindert om het kind en de reden achter het gedrag te zien. Er wordt alleen nog maar gereageerd op negativiteit met negativiteit, wat een neerwaartse spiraal creëert. Aan mij de mooie taak om ouders en kind weer samen te brengen en de verbinding terug te vinden. Om daarna handvatten aan te reiken die ervoor zorgen dat de verbinding sterker wordt en en sterk blijft na het coachingstraject. Dit doe ik op mijn eigen wijze, met veel oog voor de kracht van verbeelding (zie visie). 

​